Ryan Gander, de Damien Hirst van de pseudo-conceptuele kunst; onbeduidende grapjes in brons en marmer gevat, lange titels die een vermoeden van diepzinnigheid aandragen. De noble art of aanstelkunst, slick ogende, keurig geproduceerde whitecube shit. Sinds een tijdje ook in de smaak animatronics. En toch zit er soms iets tussen dat eigenheid heeft. Meer op zichzelf staand werk zonder al teveel poging tot lading lijkt al snel bescheiden. Zoals hier een mooie kluisjeskast.
Hard Composition – Everyday. You’re my best machine… (Ee Ouw Arh…), 2023
Temporal Departures (37 St James St South, Manchester)
Het goede nieuws: de titels zijn soms korter. Van de werken bij binnenkomst valt de toegevoegde woordenbrij mee.
Something that ‘is’ versus something that ‘occurs’
En nu en dan produceert Ryan een kneiter van formaat, zoals deze kluisjesmuur, prachtig neergezet bij binnenkomst.
Bij sommige mensen direct duidelijk bij mij slordige kijker pas op de terugweg. Ik dacht dat is een kluisje – straks moet mijn camerette daarin – maar het is een keurig stelsel kluisjes met steeds gedubbelde inhoud.
Het zijn niet alleen hebbedingetjes voor de gefortuneerde met goesting in hedendaags. Ryan Gander, de Robin Hood van de beeldende kunst. Stelen van de rijken. Daar loopt de vergelijking gelijk al mank. En hebbedingetjes voor gefortuneerden zijn altijd straf geprijsd.
Om de hoek herhaling van zetten in de vorm van een tweetal identiek gepakte transparante koffers.
Know not your place in the world / Explorations in agency (Dan Navarro)
Een tweetal cartooneske bronzen grietjes, starende naar een bronzen masker op de grond.
Het zijn de decorstukken of de dingetjes die best leuk staan te zijn waar ik ibbel van word. Alles verbronzen danwel vermarmeren, heb dat nou nodig? Ja, voor een tas geld mag je verwachten dat er niet gelijk het weer in schiet of dat de papier maché uitpapt. Een hoop tijd moeite en materiaal wordt gestoken in de fysieke totstandkoming van deze works of art. Hoe gepast is dat, waar de rest van de wereld zoekt naar circulariteit, hergebruik, ploegscharen worden wapens en zo. Klimaatneutraal is Gander geenszins.
School of languages
Pièce de resistance van het geheel is de aap onder het buro. Die zal wel heel wat te vertellen hebben. Ik geloof dat hij praat maar ik heb niet geluisterd.
Nee dan in de kelder de uur durende documentaire Only a matter of time. We moesten schaterlachen waar het over onthoofding ging in de cryokliniek, waar dat wellicht niet de bedoeling was. Jammer dat die niet online staat.
Ryan Gander – Punto, nog tot 28 oktober Lisson Gallery op steenworp afstand van Archives Bookstore.
Ryan Gander – Punto @ Lisson Gallery
Dit bericht is eerst geplaatst op trendbeheer.com
Ryan Gander, de Damien Hirst van de pseudo-conceptuele kunst; onbeduidende grapjes in brons en marmer gevat, lange titels die een vermoeden van diepzinnigheid aandragen. De noble art of aanstelkunst, slick ogende, keurig geproduceerde whitecube shit. Sinds een tijdje ook in de smaak animatronics. En toch zit er soms iets tussen dat eigenheid heeft. Meer op zichzelf staand werk zonder al teveel poging tot lading lijkt al snel bescheiden. Zoals hier een mooie kluisjeskast.
lissongallery.com/exhibitions/ryan-gander-punto
Hard Composition – Everyday. You’re my best machine… (Ee Ouw Arh…), 2023
Temporal Departures (37 St James St South, Manchester)
Het goede nieuws: de titels zijn soms korter. Van de werken bij binnenkomst valt de toegevoegde woordenbrij mee.
Something that ‘is’ versus something that ‘occurs’
En nu en dan produceert Ryan een kneiter van formaat, zoals deze kluisjesmuur, prachtig neergezet bij binnenkomst.
Bij sommige mensen direct duidelijk bij mij slordige kijker pas op de terugweg. Ik dacht dat is een kluisje – straks moet mijn camerette daarin – maar het is een keurig stelsel kluisjes met steeds gedubbelde inhoud.
Het zijn niet alleen hebbedingetjes voor de gefortuneerde met goesting in hedendaags. Ryan Gander, de Robin Hood van de beeldende kunst. Stelen van de rijken. Daar loopt de vergelijking gelijk al mank. En hebbedingetjes voor gefortuneerden zijn altijd straf geprijsd.
Om de hoek herhaling van zetten in de vorm van een tweetal identiek gepakte transparante koffers.
Know not your place in the world / Explorations in agency (Dan Navarro)
Een tweetal cartooneske bronzen grietjes, starende naar een bronzen masker op de grond.
Het zijn de decorstukken of de dingetjes die best leuk staan te zijn waar ik ibbel van word. Alles verbronzen danwel vermarmeren, heb dat nou nodig? Ja, voor een tas geld mag je verwachten dat er niet gelijk het weer in schiet of dat de papier maché uitpapt. Een hoop tijd moeite en materiaal wordt gestoken in de fysieke totstandkoming van deze works of art. Hoe gepast is dat, waar de rest van de wereld zoekt naar circulariteit, hergebruik, ploegscharen worden wapens en zo. Klimaatneutraal is Gander geenszins.
School of languages
Pièce de resistance van het geheel is de aap onder het buro. Die zal wel heel wat te vertellen hebben. Ik geloof dat hij praat maar ik heb niet geluisterd.
Nee dan in de kelder de uur durende documentaire Only a matter of time. We moesten schaterlachen waar het over onthoofding ging in de cryokliniek, waar dat wellicht niet de bedoeling was. Jammer dat die niet online staat.
Ryan Gander – Punto, nog tot 28 oktober Lisson Gallery op steenworp afstand van Archives Bookstore.
lissongallery.com/exhibitions/ryan-gander-punto