Verboden te fotograferen

Nieuw werk dat vrij in doos bleef afgelopen open ateliers. Te hardcore en genadeloos overstraalt het ander werk. Knettervet en knetterhard en van een geheel andere orde dan de veel fijnzinnigere collegae collage’s. Een echte partystopper: hoort op elke groepstentoonstelling, tot groot chagrijn van de buren. Doet het goed naast zowel Matisse als Klibansky. Bij die laatste zou het gratis meegeleverd moeten worden.

Tekst komt altijd hard binnen. Deze drie woorden doen iets in je kop. Pak die camera, selfiemaster, instagram uzelve met dit kernachtige krachtige werk van deze tijd.

Ook handig voor musea van vroeger.

Het past in een serie – image under artist’s copyright, in corso di restauro, dit werk is tijdelijk niet te zien.

Wat ik ermee moet weet ik niet. Net als Geile Neukseks van onverbloemde kwaliteit. Maar ik wil iets anders. Poëtica. Iconen. Iconisch is dit werk wel. Poëtisch niet – het rijmt geeneens. Singulair op zichzelf betrokken. Zichzelf en niet anders dan dat. Damn fine masterpiece. Onverkoopbare anarchopop. (<--- munt dat begrip)