Bij het overlijden van Wim de Bie
Oldschool herinnering uit de oude doos: een schimmerige zwartwit TV, gebroken beeld, scherp te stellen met een antenne op het dak, pyjamaatje aan en even mogen opblijven. De VPRO, des zondags net na achten. Voor het journaal Popeye, (AAP!) na het journaal Het Simplistisch Verbond. Twee heren in stijf kostuum vieren de mattenklopper.
Ik mocht bij hoge uitzondering opblijven, maar mocht de trom niet roeren. Stilte in de kerk. Het was klaarblijkelijk het zalig hoogtepunt van de week.
Wat me het meest is bijgebleven is een uitzending waarin ze niks deden. Om een of andere reden achten de heren het belangrijk een kwartier vol te zwijgen, armen over elkaar. Het had een aanleiding, ongetwijfeld, maar die ben ik vergeten of die is me ontgaan. Of het klopt, ga ik niet controleren. Mijn ouders vonden het geweldig. Welk een stunt. Ik was verbijsterd en voel me nog altijd bedrogen. Daar blijf je niet voor op. Kees van Koten en Wim de Bie. Humor van belang, de bovenste plank.
Pas jaren later rolden we over de grond van het lachen. Met typetjes als Joep Meloen, hele grote bloemkolen en Willempie, lachen met mongolen. Je zou ze voor minder cancelen. Van Duin kwam er in een VPRO-gezin niet in.
We kennen Wim de Bie vooral van zijn optreden in Hotel van Han Hoogerbrugge. Niet meer online, eens Flash gecanceled. Zijn rol was die van McKay. Die werd gedood en met zijn lijk werd op gruwelijke wijze gesold. We kennen hem natuurlijk ook van Bieslog, uit de tijd dat je nog in de luwte van het internet kon opereren.
Bij het bericht van het overlijden van Wim de Bie ben ik gaan grasduinen in de archieven. Ik heb geen beeld gevonden anders dan bovenstaand bij de uitreiking van de Hendrik Chabot Prijs 2008 aan Han Hoogerbrugge. Sinds 2005 heb ik toch zeker van alles en vooral nog wat digitaal geboekstaaft. Ik herinner me champagnetherapie (groepstherapie) in het oude postkantoor bij een groots cultureel evenement. Hij kwam onverwacht buurten. En ik herinner me diverse en uitgebreide correspondentie met Wim de Bie ten tijde van alt069.com en daarvoor Voorheen de Jeroen Bosch Homepage, die niet te hervinden blijkt. Voor gmail moest je mail zelf backuppen. Ik zie de floppies nog zo voor me. Blauw en oranje. Ook die zijn op zeker moment gecanceled. Van alles gaat voorbij.
Ik weet dat de prijs voor het beste TV-programma jaar in jaar uit altijd naar hetzelfde tweetal ging: Kees van Kooten en Wim de Bie. En dat daar als haast vanzelfsprekend geen discussie over was. Simplistisch Verbond, Van Kooten en De Bie, Koot en Bie, Keek op de Week (toen haakte ik af.) Een onvoorstelbaar groots oeuvre laat hij/lieten zij na.
Goede vriend! Nee, ik kende hem nauwelijks, schudde een paar keer zijn hand. Maar net als iedereen die al bijna vijftig is ben ik met hem opgegroeid en dan lijkt het net alsof je iemand kent.
