Als ik Spotify mag geloven dan zijn de eerste 100 door mij meest gestreamde nummers van 2020 nagenoeg all black. Wellicht dat ergens een eerste bediende, setdresser of derde marketeer van het kaukasische menstype zit verscholen in de entourage van de muzikanten, voor een groot deel laat mijn muziekvoorkeur weinig diversiteit zien. Lijkt wel de omgekeerde wereld.
Uitzonderingen vormt op 98 De Jeugd van Tegenwoordig met Bewuste Sabotage (What’s in a name) Dat was voor ik een Spotify family-account nam. Nog een geluk dat We Will Rock You ontbreekt.
In bewuste volgorde mijn 10 van 2020, bijeen gelogen op basis van mijn Jouw Topnummers van 2020 van Spotify:
1 TP Orchestre Poly-Rythmo – Aihe Ni Kpe We
Dat is verrassend – volgens Spotify door mij het meest gestreamd. Geen idee of dat zo is maar ik vind het prima en het zou zomaar zo kunnen zijn. Een superrijk en dwingend georchestreerd repetitief prachtnummer van (voluit) T.P. (Tout Puissant) Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou.
2 SAULT – Up All Night
Mijn hele hete honderd loopt over van SAULT, toch wel een van de beste en meest productieve bands van de afgelopen jaren. Ze staan er acht keer in. De twee dubbelaars van dit jaar Untitled (Black Is) en Untitled (Rise) vond ik net minder dan de absolute kampioenskneiters 5 en 7 uit 2019. Wellicht heb ik SAULT zoveel gestreamd omdat ik steeds verzuimde op tijd vinyl te kopen. Keuzestress of ingegeven door de verwachting dat SAULT zo groot gaat worden dan je er niet omheen kan, future mainstream to be? Domdom – hoewel alles nu in de heruitgave is. En Untitled (Rise) wordt elke beluistering beter.
3 Meridian Brothers – Guaracha U.F.O (No Estamos Solos…)
Ja Spotify, dit geloof ik wel, dat ik dit eindeloos gestreamd zou hebben. Helemaal mijn soort muziek. Raadselachtig intro, prachtige ritmeloops, electronica gecombineerd met instrumenten, banale fijnzang. Tot mijn schrik ligt er nog een exemplaar in Duitsland op mij te wachten… Te hoge shipping costs in vergelijking tot de originele prijs van het gebodene.
4 Lijadu Sisters – Danger
Ook deze (langspeler) wil ik nog hebben. Het origineel uit 1970 of de re-issue uit 1976. Ik ben dol op niet zo heel goede muziek. Rammelende funky upbeat samenzang van tweelingzusjes Lijadu. Repetitief en infectueus. Knettervette dwingende keyboards, lekker gruizig irriterend gitaartje.
5 Derrick Harriot, The Chosen Few – Message from a Black Man
Vet vanaf het intro. Ingetogen, melodieus en bescheiden krijg je de boodschap ingezongen. Briljante popsong. Verkrijgbaar via Dubstore Records. Uit Tokyo, Japan – home of all hardcore reggae klassiekers, vreemd genoeg.
6 Mary Jane Hooper – I’ve got Reasons
Over klassiekers gesproken: afgekaald tot op het bot en exhuberant gezongen is I’ve got Reasons eigenlijk orgastisch vanaf de eerste noot. Opnieuw een song waar eigenlijk niets in gebeurt, een nummer dat is vanaf de eerste tot de laatste seconde.
7 Lancelot Layne – Funky Calypso
Zuid-Amerikaanse dansmuziek en de Calypso in het bijzonder heeft niet mijn interesse. Toch heb ik deze Funky Calypso grijs gedraaid. Het durende tweespalt toeter/zang is onweerstaanbaar.Het is zo onbekommerd vrolijk en zingt zo lekker mee. Ik zou het nooit gratis hebben uitgezocht maar zo’n playlist van Spotify legt genadeloos bloot wat je feitelijk afspeelt.
8 John Holt – Man Next Door (I’ve Got To Get Away)
Opnieuw een best basics nummer dat door merg en been gaat. Heerlijk eenvoudig. Lekker kort ook.
9 Prince Fatty & Shniece Mcmenamin – Black Rabbit
Jefferson Airplane’s witte konijn on dub. Tiens dan is dat origineel vele malen beter en spannender maar soms wint platte pop. Omdat deze hier lekker bekt en schmiert.
9 SAULT – Let Me Go
Kracht van absolute eenvoud. De directheid van SAULT overrompelt. Damn fine popmuziek.
10 Joe Bisso – Play Me (1-4)
Niet op des Spotify’s playlist wegens gewoon op vinyl in huis maar zonder omhaal de beste aanschaf van 2020 – African Disco Experimentals (1974 to 1978) van Joe Bisso. Flabbergasted door de prachtig georchestreerde openingssequentie die maar niet stopt – 16 minuten van de meest krachtige disco – hoe kan het dat ik die niet kende ‘toen ik nog klein was’. Dubbelalbum, vier kanten topkwaliteit. Weirde en gedreven mainstream stompklap blijft maar pompen. Echt honderd procent heerlijk.
De 10 van 2020
Als ik Spotify mag geloven dan zijn de eerste 100 door mij meest gestreamde nummers van 2020 nagenoeg all black. Wellicht dat ergens een eerste bediende, setdresser of derde marketeer van het kaukasische menstype zit verscholen in de entourage van de muzikanten, voor een groot deel laat mijn muziekvoorkeur weinig diversiteit zien. Lijkt wel de omgekeerde wereld.
Uitzonderingen vormt op 98 De Jeugd van Tegenwoordig met Bewuste Sabotage (What’s in a name) Dat was voor ik een Spotify family-account nam. Nog een geluk dat We Will Rock You ontbreekt.
In bewuste volgorde mijn 10 van 2020, bijeen gelogen op basis van mijn Jouw Topnummers van 2020 van Spotify:
1 TP Orchestre Poly-Rythmo – Aihe Ni Kpe We
Dat is verrassend – volgens Spotify door mij het meest gestreamd. Geen idee of dat zo is maar ik vind het prima en het zou zomaar zo kunnen zijn. Een superrijk en dwingend georchestreerd repetitief prachtnummer van (voluit) T.P. (Tout Puissant) Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou.
2 SAULT – Up All Night
Mijn hele hete honderd loopt over van SAULT, toch wel een van de beste en meest productieve bands van de afgelopen jaren. Ze staan er acht keer in. De twee dubbelaars van dit jaar Untitled (Black Is) en Untitled (Rise) vond ik net minder dan de absolute kampioenskneiters 5 en 7 uit 2019.
Wellicht heb ik SAULT zoveel gestreamd omdat ik steeds verzuimde op tijd vinyl te kopen. Keuzestress of ingegeven door de verwachting dat SAULT zo groot gaat worden dan je er niet omheen kan, future mainstream to be? Domdom – hoewel alles nu in de heruitgave is. En Untitled (Rise) wordt elke beluistering beter.
3 Meridian Brothers – Guaracha U.F.O (No Estamos Solos…)
Ja Spotify, dit geloof ik wel, dat ik dit eindeloos gestreamd zou hebben. Helemaal mijn soort muziek. Raadselachtig intro, prachtige ritmeloops, electronica gecombineerd met instrumenten, banale fijnzang. Tot mijn schrik ligt er nog een exemplaar in Duitsland op mij te wachten… Te hoge shipping costs in vergelijking tot de originele prijs van het gebodene.
4 Lijadu Sisters – Danger
Ook deze (langspeler) wil ik nog hebben. Het origineel uit 1970 of de re-issue uit 1976. Ik ben dol op niet zo heel goede muziek. Rammelende funky upbeat samenzang van tweelingzusjes Lijadu. Repetitief en infectueus. Knettervette dwingende keyboards, lekker gruizig irriterend gitaartje.
5 Derrick Harriot, The Chosen Few – Message from a Black Man
Vet vanaf het intro. Ingetogen, melodieus en bescheiden krijg je de boodschap ingezongen. Briljante popsong. Verkrijgbaar via Dubstore Records. Uit Tokyo, Japan – home of all hardcore reggae klassiekers, vreemd genoeg.
6 Mary Jane Hooper – I’ve got Reasons
Over klassiekers gesproken: afgekaald tot op het bot en exhuberant gezongen is I’ve got Reasons eigenlijk orgastisch vanaf de eerste noot. Opnieuw een song waar eigenlijk niets in gebeurt, een nummer dat is vanaf de eerste tot de laatste seconde.
7 Lancelot Layne – Funky Calypso
Zuid-Amerikaanse dansmuziek en de Calypso in het bijzonder heeft niet mijn interesse. Toch heb ik deze Funky Calypso grijs gedraaid. Het durende tweespalt toeter/zang is onweerstaanbaar.Het is zo onbekommerd vrolijk en zingt zo lekker mee. Ik zou het nooit gratis hebben uitgezocht maar zo’n playlist van Spotify legt genadeloos bloot wat je feitelijk afspeelt.
8 John Holt – Man Next Door (I’ve Got To Get Away)
Opnieuw een best basics nummer dat door merg en been gaat. Heerlijk eenvoudig. Lekker kort ook.
9 Prince Fatty & Shniece Mcmenamin – Black Rabbit
Jefferson Airplane’s witte konijn on dub. Tiens dan is dat origineel vele malen beter en spannender maar soms wint platte pop. Omdat deze hier lekker bekt en schmiert.
9 SAULT – Let Me Go
Kracht van absolute eenvoud. De directheid van SAULT overrompelt. Damn fine popmuziek.
10 Joe Bisso – Play Me (1-4)
Niet op des Spotify’s playlist wegens gewoon op vinyl in huis maar zonder omhaal de beste aanschaf van 2020 – African Disco Experimentals (1974 to 1978) van Joe Bisso. Flabbergasted door de prachtig georchestreerde openingssequentie die maar niet stopt – 16 minuten van de meest krachtige disco – hoe kan het dat ik die niet kende ‘toen ik nog klein was’. Dubbelalbum, vier kanten topkwaliteit. Weirde en gedreven mainstream stompklap blijft maar pompen. Echt honderd procent heerlijk.
Link naar hele Spotify Playlist De 10 van 2020: open.spotify.com/playlist/2zLXUImJZOkHSpA1eqp9Uj?si=NF9Z9fGOToyCY7gHzttcqA
Share this: